Çok katıldığım ve her daim her yerde karşıma çıkan durumlara başlık niteliğinde bir söz var ; “İnsanları birleştiren şey duygular, ayıran şey de fikirlerdir.” Ne kadar da doğru bir söz değil mi ? Günümüzde çok kıymetli bir dost grubu var bu söz için yaratılmışlar sanki. Çok kıymetli olan dostlarım var , duygular bizi birleştirmiş ama fikirlerimiz bizi uçurumlarla ayırıyor. Dostluğumuzun ismi dahi var “ülkücü ve kürt dostluğu” .
Çok saçma aslında bizim geldiğimiz noktada kürt ve ülkücü kelimesinin dost adlı bir kelimeyle birleşmesi .Fakat bilemiyorum ne denli farkındasınız bir sürü bu isim altında dostluk var . Kendi adıma konuşursam her daim sırtımı rahatça dönebileceğim insanlar onlar fakat konumuz siyasete geldiğinde malesef hiç bir şekilde güvenemeyeceğim insanlar . Eminim onlar için de bu durum böyledir.Bizleri bir yaratan rabbim bizleri renklere bölmüş , şahsen ben hatırlamıyorum hangi rengi seçtiğimi, hatırlayanınız varsa helal olsun doğrusu . Rabbim bana Kürdün kanını taşı demiş onun rengini vermiş beni onurlandırmış . Aynı şey turancılarımız için de geçerli, onlar da Türkün kanını , rengini taşıyarak onurlandırılmış . Herkes kendine sahip çıktığı kendi atasının ,soyunun yolundan gittiği müddetçe bu onuru taşır . Birçok insanda bu onura sahip çıkmayı ilke edinir ve birileri bu ilkeyi bozmaya yeltenirse şeytan da rahat durmaz insanda . Keşke diyorum bizim bir dili konuşmamızı tüm toprakları parçalamayla eş değerde görülmesi gibi bir yalan ortaya atılmasaydı . Ya da kendini koruma amaçlı silaha bürünen insanlar , kan kokan bir örgüte dönüşmeseydi ve keşke 20 yaşına geldiğinde insanlar sadece bir kaç ay içersinde “zorunlu şehit” olmasaydı . Utanması gereken , aynaya dahi bakmaya çekinmesi gereken , öyle çok insan var ki .Ama bunlar herşeyde o kadar haklılar ki sadece orada burada ya Türke ya da Kürde küfrederek ekmek yiyiyor . Ne ekmeği , hangi ekmek … Onlar bizim hakkımızdan yiyiyorlar onlar her birimizin ceddine küfrediyorlar cahil cühela olanlarda alkışı ve oyu basarak tilkileri lider yapıyorlar , herhangi bir şeyin başına . Bana sık sık ” senin gibi kürtlere lafım yok ” diyenlere bir lafım var ” senin hangi kürde lafın varsa o laf aynı zamanda bana söylenmiş demektir” Benim ne olduğumu unutmadan benimle konuşulmalı . Senin bana neden lafın olmadığınıda söyleyeyim : Ben İstanbulda birçok türkle komşuluk yapmış ,arkadaşlık yapmış , bayram paylaşmış , namaz paylaşmış ,sevgi paylaşmış bir kürdüm . Benim babamı , dedemi , kardeşimi hiçbir asker gözümün önünde dövmedi . Benim gördüğüm asker beni korurdu babamı da korurdu dedemi de korurdu . Elbetde ben doğudaki bir kürt gibi olamam . Sen elbetde bana saygı duymak zorundasın . Aynı zamanda ben de sana… Ben de abim askere gittiğinde birkaç ay sonra ölüm haberini almadım . Ya da konuşmasıı bilmeyen insanlardan “ülke elden gider bunları yok etmezsek ” gibisinden masallarla şartlandırılmadım . Ayrı büyüdük kardeşim ayrı yetiştik ama hep aynı toprakdaydık . Bize söylenmeyen hatta söylenmekden çekinilen şey bu aslında , ” Aynı topraktayız” .
Sen ne dersin , o ne der , onlar ne der hiç bilemem . Ama benim diyeceğim şu bizler uykudayız , hem de gaflet uykusundayız . Bizi öyle güzel uyutmuşlar ki ayılmak için azıcık kıpırdasak bir ton oyunla daldırıyorlar uykulara . O mübarek ağzını açmadan önce, mübarek gözünü aç , kulağını aç , aklını kullan sonra konuş . Mesela bütün askerler bütün polisler seni öldürmek için o mesleği yapmıyor , bunu bir sok kafana ; bu vatan , bu bayrak sana da ait bunu bi anla artık . Ya da sen artık bir kürdün sadece bir kürt olabileceğini anla , eli silahlı olan bir terörist deme ya da bir dön bak arkana o teröristler neden dağlarda , onları oraya çıkaranlara bir bak ….
Bakmayı öğrenin artık . İleriye de bakın elbet istikbal güzeldir ama geçmişinden bi haber olana istikbal nasip midir ?
