Çevremizdeki olup bitenlerden uzak kalamayız.Günümüzde insanın kendi başına hayatın sevincini ve hüznünü yaşaması mümkün değildir.
İnsanın bireysel yönü olduğu gibi toplumsal yönü de vardır.Bazen yalnız yaşamak ister. Bazen de yalnızlıktan sıkılır arkadaş arar.
Bazı insanlarımız kendilerini toplumdan soyutluyorlar. Toplum kendilerini kabullenseler bile bir türlü kendilerini topluma aidiyetlerini kabul etmiyorlar.
Bazılarının düşündüğü gibi kimilerinin doğup büyüdüğü toplum ve çevre tarafından sevilmediğini dile getirmeleri , dışlandıklarını söylemeleri bence anlamsızdır.
Kendisinin veya ailesinin ufak tefek kusurlarını büyüterek kendilerini toplumun dışına itiyorlar. Toplum içinde birleştirici unsurlardan uzaklaşıyorlar.
Varlığınızı inkar oluyor bu tür düşünceler. Çevrenizin sizinle hiç problemi olmadığını duysanız bile inanmak istemiyorsunuz.
Aile ortamındaki yetersizliklerden kaynaklanan yanlış düşüncelerden doğan yanlışlarımız var. Bazen bu tür kişilerin olmadık anlarda yanlış yorumlarına muhatap olabiliyorsunuz. Paylaşılması gereken konularda yalnız kalabiliyorsunuz.
Aile içinde özellikle büyüklerin veya küçüklerin yanlış yorumları neticesinde kırgınlıklarda olabiliyor. Yorumunun yanlış olduğunu ifade etseniz de fark etmiyor.
Genel de yanlış yorumların yoğun olduğu ortamlar ailenin sıkıntılı olduğu zamanlar denebilir.
Bazen hiç ummadığınız kişinin size karşı tavır aldığını yaşarsanız günahınızı, hatanızı, yanlışınızı düşünüyorsunuz. Kendinizce gerçekten yanlışınız yok. Fakat karşı taraftan aynı anlayışı görme şansınız olmuyor.çünkü sizin konulduğunuz bir yer var. Adınız çıkmış oradan inme şansınız yok.
Sizin ümit beslediğiniz şekilde değil de onun tam tersi davranışa maruz kalırsanız ümit dünyanız yıkılıyor.
Bazen çok samimi davranılacağını umarak gittiğiniz yerlerde soğuk karşılanınca canınız sıkılıyor.keşke gelmeseydim bile diyebiliyorsunuz.
Hele size yapılanın suçunuzun olmadığı öyle yalan yanlışların sonucunda soğuk davranılıyorsa iki kez ölürsünüz. Karamsar olmamak gerekiyor lakin insanız işte.
Diyelim ki sıkıntılı ve elinden siz tutmazsanız tutacak kişilerinin olmadığı günlerde sizin yardım ettiğiniz insanlardan beklentiniz yoksa bile en azından günlük hayatta sıcak davranmasını umarsınız.
Ummakta hakkınızdır. Birçoğumuza şikayet anlamında değil de lafın gelişi olarak bu tür yanlışları aktarsanız hemen size nasihat verilir.
Nasihate ihtiyacım yok demek insanlığımızı inkar demektir. Her zaman öğüde ihtiyacımız vardır.
Fakat insanlarında bu kadar kadirşinaslıktan uzak olmalarını da insan gururuna yediremiyor. Gönlümüz istiyor ki bize birisi emek çekmişse hiç olmazsa onun hatırına insanlar büyüğüne küçüğüne kaba davranmasın.
İnsanın yakınları şayet ihtiyaçları olduğunda sizden medet bekliyor , ferahlayınca da size selam vermiyorsa söylenecek söz bitmiştir.
İnsanlık özümüzü hiç kaybetmeden yaşamasını öğrenmeliyiz. Beraber yaşayan insanların sadece biri suçlu diğeri suçsuz demek genel geçer kuralları yok saymaktır.
İnsanlar etkileşim ve iletişim içinde bulunurlar. O zaman karşılıklı olan davranışların olumsuzluğunda iki kişinin de hatası vardır.
