Transformers 3: Dark of the Moon (2011)

YAZIN EN İYİ ‘BLOCKBUSTER’I

Açıkçası ilk iki Transformers‘ı hiç sevmemiştim. Bu yeni bölüme de gitmeyi düşünmüyordum, ilk iki film bu film için ‘önyargı’ oluşturdu doğal olarak. Ama denemekte yarar var deyip, salonun yolunu tuttuk ve gözlüklerimizi takıp filmi izledik. Gittiğime de pişman olmadım. Hemen söylemeliyim ki bu bölüm serinin en iyi filmi olmuş.

Üç boyutun gerekliliği konusunu, (Bay her ne kadar bu ‘icat’a sıcak bakmadığını söylesede sanırım Spielberg’in zorlamasıyla filmi üç boyutlu çekmiş), dövmeli Amerikan askerlerinin ‘propaganda‘sını, oradan da işin ticari boyutunu bir kenara bırakırsak bu film gerçekten de ‘eğlendirme’ görevini başından sonuna kadar yerine getiriyor. Sinema sanatına hiçbir katkısı yok ama sonuçta bu bir ‘popcorn film‘.

Hikayeyi anlatmaya gerek yok, çünkü bu tür filmlerde hikayeyi bir kenara atıp aksiyonun tadını çıkarmak gerekir. Salonun yolunu tutan tüm seyircilerin amacı da bu değil mi zaten?

İlk yarıda -özellikle Sam’in işe girdikten sonraki sahnelerinde- sempatik karakterlerin etkisiyle komediye ve esprilere ağırlık verilmiş, aksiyon ikinci plana itilmiş. Bu açıdan film gerçektende eğlendiriyor, güldürüyor. Hatta bir ara keşke Bay komedi filmi çekseymiş diye düşünmedim değil. Üstelik işin içinde patron rolünde kadroya yeni katılanlardan John Malkovich var!

Frances McDormand, Patrick Dempsey ve Megan Fox’tan çok daha alımlı ve yetenekli olan (Fox’un bir röportajında Bay hakkında bahsederken yaptığı ‘Hitler benzetmesi’ yüzünden kovulduğu iyi olmuş) Rosie Huntington-Whiteley ise kadroya yeni katılanlardan, ve filme renk katmışlar.  Shia Labeouf ise filmi sırtlanmış ve karakteri gerçekten sempatik.

İkinci yarı ise adeta görkemli bir aksiyon operası. İlk yarıda takip sahnesi hariç neredeyse hiç olmayan aksiyon sahneleri, ikinci yarıda finale dek hiç durmayan bir tempoyla, hıphızlı bir kurguyla kendini gösteriyor ve aksiyon açlığımızı doyuruyor, filmi aksiyon açısından kurtarıyor.

Biraz yoruyor da, özellikle son 50 dakika da aksiyon bir an bile hız kesmiyor. Ama kimi kısa molalarda bu yorgunluğu telafi ettiği oluyor. Komedi ise azalıyor.

Bu formül ilk iki filmde de karşımıza çıkmıştı, aslında bu bütün serinin kodlarını oluşturuyor ve biraz da tv dizisi havası katıyor. Kolaya kaçmak mı? Olabilir ama fiyakalı sahneler bunları unutturuyor. Efektler gerçekten de nefes kesici ve efektlere verilen gözle görülen bu emek saygıyı hakediyor. Müziklerde nefis. Robotlarda, özellikle Star Wars’ın iki kafadarını andıran ikili sempatikler.

Film elbette kusursuz değil, mesela koca koca robotların dört beş Amerikan askerinin öldürme çabaları biraz fazla uçuk kalıyor. Ama yinede ondan bekleneni veren bir film bu ve upuzun süresine rağmen bir dakika bile sıkmadan başından sonuna zevkle izleniyor. Bu açıdan bu yazın en iyi ‘blockbuster’ filmi diyebiliriz. Ve benim bu yıl en beğendiğim aksiyon filmi, hele aksiyon-macera diye karşımıza gelen ve bu açıdan bile doyurmayan X-Men, Super 8, Karayip Korsanları, hatta Kung Fu Panda 2 gibi vasat yapımlardan sonra!

Sonuç olarak çok iyi bir film olmayan, çok şey beklememeniz gereken ama önyargınızı bir kenara bıraktığınızda zevkle izleyeceğiniz hoş bir eğlencelik. Haftasonu sinemaya gitmek isteyenler için iyi bir seçim, tavsiye edebilirim.

FİLMİN PUANI: 2.7 / 5

(Bu yazı sinema-arti-sinema.blogspot.com’da yayımlanmıştır.)