PALMİYEM !!

PALMİYEM

Kime  küstün !

Yaprakların  sararmış…

Gelmezmi  oldular  kuşlar !

Kurtlar , böcekler  terk  mi  ettiler !!!

Bir  kampanyada  dikilmiş  gövdene ,

Neydi  ihanet  eden ?!..

Kah  rüzgarın  yardımıyla ,

Kah  varettiğin  rüzgarla  kımıldadığın  günlere ,

Verilen  damla  suyuyla  büyüttüğün  gövdene ;

Aldırmazdın  sopalarla  vuran  küçük  ellere !…

Soğuktan  titreyenlere ,

Sobalarına  katık  olmaya,  gönüllü  gittiğin  çaresizlere …

Son  demine  kadar  tutupta ,  düşürmeyip  yaprağını ,

Acıdığın  çöpçüye !

Mevsimlerde  değişen  giysilerine …

İlham  verdiğin  şair’ lere!

Aşıkların  bedenine  kazıdıkları  gerçeğine…

Güneşten  sakınanlara  olduğun  gölgene …

Toprağında  saklanan  hazinelere …

Söyle !..

Söyle  bana ,

Aa  PALMİYEM !..

Kime  küstün  böyle !!!

Ne  sarartırsın  yapraklarını ?!

Hangi  acı  çaresiz  kılar  seni  böyle …

Neyi  bekler  gözyaşların  sessizce …

Suskunluğun  boğar  beni !!!

PALMİYEM !..

At  artık  şu  kabuğunu !

Dök  veremediğin meyveni…

Düzelt  şu  eğik  duran  gövdeni !

Küskünlüğün  çare  etmez  gördüklerine …

İsyanın  çözüm  vermez  gerçeğe .

Sen  dur  bari !

Sen  dur  ki  dimdik ,

Ben  yıkılmayayım …

Sırtımı  yaslayacak  seni,  yok  etme  benden !

Senin  kımıldamadan  ettiğin  isyana ,

Benim  ayaklarımla  dolandığım  bozguna !

Bizi  naletleyen  toprağa !

Ver  filizlerini  sayısızca…

PALMİYEM !…

Kendi  soyunu  acımadan  yok  eden !

Kardeşi  kardeşe  düşman  eden !

Aldıkları  nefesi  acımadan  kirleten !

Neşeyi  gözyaşlara satan !

Sevgiyi dostluğu  hiç bilen !

Güveni  kabuğundan  yapılan  parada  gören !

Biz  zavallı  insanlara  inat !

Sen !..

Sen , dimdik  dur !

PALMİYEM !!!…

arzu koç.