Bir Derbi Klasiği

Ülkemizde herşey gibi futbolda bir gariptir. Futbolcular oynamak için değil, didişmek için çıkarlar sahaya. Her mağlubiyette biilerinin parmağı vardır, her oyunda haddini aşan davranışlara rastlamak mümkündür.

Haftasonu adam akıllı bir maç izlemek için televizyonun başına geçenler 90 dakika boyunca vasatı aşamayan bir oyun izlediler. futbol’un meyvası gol yoktu, işin garibi pek fazla heyacan yaratacak, aksiyon oluşturacak atak veya pozisyonda yoktu. Tam bu şekilde maç bitti derken, maça bir heyecan, bir atraksiyon geldi. Havanın rengi kırmızı oldu…

İkiside milli takım oyuncusu, ikiside mili takımdan arkadaş. Emre ve Sabri. İkisinin de adı profesyonel. Hani sadece onlarda olsa iyi sadece. 22 kişi var sahada, hepsitribündekilerden daha ateşli holigan maaşallah. Saha bir karıştı pir karıştı. ortada fol yok yumurta yok. Ama çirkinlik adına ne ararsanız var.

Hakemide kınıyorum aslında. Göstermediği 3-4 kırmızı kart daha vardı. Elini niye korkak alıştıryorsun. Bas gide kırmızıları. örneğin Selçuk ilk yarıda görmeliydi bir kırmızı. Ve son dakikalarda 4 kırmısının yanına 2 kırmızı daha eklenmeliydi. bir kaç kişiyi es geçti hakem sağolsun.

Peki ne oldu. İki takımın şampiyonluğu hayal oldu, taraftarlara izletilen maç yalan oldu, takımların ve oyuncuların centirmenliği hava oldu. Ola ola futbol izlemek için para veren seyircilere oldu. Ola ola 90 dakka hadi bir gol diye çırpınan taraftara oldu.