En güzel yarınları beklediniz mi hiç? Avuclarınızda umut çiçekleri ile.
Çiçeklerinize iyi baktınız değil mi? Oysa niçin solgunlar öyle mahzun öyle garip bakıyorlar…
Koparıldı evet! Birer birer koparıldı; önce yaprakları sonra dalları, adeta işkence yaşatırmışcasına.
Bir köşeye fırlatıldı ölümünü bekledi umut çiçekleri: soldu unutuldu hiç yaşanmadı yaşanamadı biliyor musunuz o en güzel yarınlar.
Hiç usanmadı biliyor musunuz o görünmez eli zamanın; kimi zaman aldı çoğu zaman vermedi yitip giden çiçekleri…
