Sihirli ay – Ruhu doyuran ayın sihri

Bu gün evde farklı bir heyecan, adeta bir yarış var. Annem işlerini yapıp alel-acele alışverişe çıktı. Dedem babanemden kahve isteyip duruyor. Babanem ”1 ay boyunca kahve yapmayacağım sana ohh doya doya iç bey” derken yüzünde pekte masum olmayan bir gülümsemeyle mutfağa yöneliyor. Babam erken geldi işten aylardır elden geçirmesi gereken musluğun başında ”az kaldı kızım şimdi yapıcam” cümlesini belki on kere soledi  sanki bütün herkez işlerini yapmıyormusta bugün birden sorumluluk duyguları  dolmuş taşmış gibi herkez bıraktığı yarımları bitirme derdinde, halbu ki  daha ramazana girmedik bile, yapılacak yemekler, gidilecek yerler, evin temizliği, bahçe düzenlemesi ohoo daha neler neler herşey oldu bitti.

Bu  telaşı görünce sevinsem mi, ürksem mi pek bir anlam veremiyorum ama mutlu yaa herkez işlerini çarçabuk tamamlarken, himm bide şu var anneme heyecanla sorupta ”anne oruç olduğumu yine unutur da bişeyler yer yada içersem” annemin dizlerini kırıp boyunu benim boyuma getirip ”üzülme yavrum allah seni seviyor senin susuzluğunu yada açlığını gidermek istemiş” diye hemen saçımı oksuyo yaa  gerçekten bir sihir bir büyü olağan üstü güzel herşey tabii en güzeli günün sonunda ezanı duymak dinlemek sindirmek o ezan duyuldu yaa kim ister yemeği canım bir kaşık çorba bir lokma ekmek biraz şu beden doyuyoda hemen en güzeli  ruhu doyuran ayın sihri dimi.