KENDİ KENDİME…

Kendi kendime düşündüm de acaba kendimi, kendimizi yeterince iyi ifade edebiliyor muyuz?Cevabım hayır! Oldu.. Diyelim ki: Bir doktor bizden hastalığımızın ne olduğunu sordu. Hastalığımız ise bize ayıp olan bir yerde ve utandığımızdan bir türlü hastalığımızın ne olduğunu söyleyemiyoruz ve o rahatsızlığımızı belli etmeden doktora anlatmaya çalışıyoruz anlatırken de öyle cümleler kullanıyoruz ki rahatsızlığımızın ne olduğunu biz bile unutuyoruz…Doktor ise rahatsızlığımızı tam anlatamadığımızda bize ya yanlış tedavi uygulayacak yada başından salmak için bir reçeteye iki tane ilaç yazıp gönderiyor.
Sizce burada doktor mu?Yoksa biz mi? Hatalıyız..Tabi ki de biz hatalıyız neden mi?Biz hastalığımızın ne olduğunu doktora ifade edemedik etmeye çalıştığımız zaman da olayı başka şeylere saptırdık.Doktorda bize yanlış tedavi veya başından salma metodunu kullandı..
Bu yazdıklarımla ne demek istiyorum?Eğer biz kendimizi doğru düzgün ifade edebilseydik o da bize tedavi konusunda yapılacak ne varsa yapabilirdi. Bunun tek bir nedeni var o da o kalın kafamızda ki ”Acaba durumu anlatsam ayıp olur mu?” zihniyeti içerisinde yaşıyoruz veya ”kelime özürümüz”var.Bir insan ne kadar kelime birikimine sahipse her şeyin üstesinden rahatlıkla gelebileceğini düşünüyorum… Şimdi burada kendimi övmeyeceğim çünkü aynı hatayı çoğu zaman bende yapıyorum…Kendi kendime soruyorum acaba kitap okursam bilgi birikimim olur ve kendimi ifade edebilir miyim? Cevabım evet oluyor ama bir kitabı 30 dakika okumaya bile çalışmıyorum çünkü hemen sıkılıyorum…Her okumadığım an zarardayım bunu biliyorum…

Bir kitabın yakılması, bir düşünce uğruna hapse atılmak, her zaman cahil bir kuşağın çağın dahilerine ödediği vergi oldu. – Voltaire