Kansere dair yürekten dökülenler

             İlk defa ne yazacağımı bilmeden oturdum klaavyenin başına.ana fikri şu olsun bunu anlatmaya çalışım dili yalın olsun ayrıntıya girmim..bütün kaygılardan plan ve programlardan uzak..Çünkü bir can söz konusu ve can söz konusuyken bütün plan ve programlar teferruat geliyor insana..can söz konusuyken sanki  dünyada bir sen birde canından endişe kişi kalmış gibi geliyor insana..can söz konusuyken duvarlar dile geliyo sanki  onunla geçirdiğin zamanı anlatıveriyo soluk soluğa  derdini paylaşarak..Süslü cümlelere gerek yok bir can söz konusuyken hele bu can onun canının vesilesiyle var olduğun babanın canıysa..bu can babanın canıysa bütün hayallerinin ideallerinin isteklerinin sonuna bir nokta koyuyosun..çünkü onun canının yanında hiçbir şeyin önemi kalmıyor..

          Evet babam 10 gün öncesinde başka bir sebeple gittiği doktordan  kanser riski olabilir sözlerini duyarak çıktı hastaneden ve birkaç güne pet diye kanser araştırmasına tabi tutulucak.Okuması yazması dinlemesi ne kadar kolay değil mi? On gün öncesine kadar bana da öyle geliyordu Allah şifasını versin deyip geçiveriyodum.Şimdi ise 10 günden beri ellerim bumbuz gözlerim ise hiç kurumadı.

         Babasızlık korkusu..babanın sesini bir daha hiç duyamama korkusu..ona bir daha dokunamama korkusu..onunla bir daha göz göze gelememe korkusu..onun nefesini hissedememe korkusu..hayatta yapayalnız güçsüz kalma korkusu..çünkü babam benim gücüm dayanağım attığım en sağlam adımım kendime güvenim idolüm idealim yaşamadan onun sayesinde edindiğim tecrubelerim o benim herşeyim..

       Böyle dediğime bakmayın ben babama en son doyasıya ilkokulda sarıldım doyasıya en son ilk okulda öptüm ve onu çok seviğimi en son 8 yaşındayken söyledim..yani biz daha başlamadan bitmemeli..seni çok seviyorum baba dediğim de herşey bitmiş olmamalı..

          Ve aslında dönüp arkamıza baktığımızda hafızamızı yokladığımız da her canlılın erken veya geç ölümü tadacağını biliyoruz..Ama bu hafızamızın o kadar kıyısında köşesinde derinliklerinde kalmış ve üzeri toz tutmuşki bu gerçekle karşı karşıya geldiğimizde duvara çarpmış gibi oluyoruz.Bu da ne yazık ki iman adına bazı şeyleri  içselleştiremediğimizin en büyük kanıtı.Keşke bende babamın dediği gibi “beni kanser öldüremez beni ancak ecelim öldürür kanserse bir vesile sebeptir” diyebilsem ve daha önemlisi bunu içselleştirebilsem..Ve son olarak şunu söylemek istiyorum inş. Bir gün de geç olmadan babamın yüzüne söyleyebilirim baba seni çoooooooookkkkkkkkkk seviyorum..