GÜNAYDIN…

Konusunu daha belirlemediğim boş bir sayfanın başında buldum kendimi. Aslında aklımda o kadar çok konu var ki. Yaşadığımız bu güzel şehir İstanbul bize onlarca konu sunuyor.Sokağa çıksak bin bir türlü hayatın içinden onlarca konu çıkarabiliriz.Çeşitli insan ve çeşitli milletleri kalbinde taşıyabilen tek şehirdir İstanbul.Her anı ,her rengi var onda,bazen pırıl pırıl bazen de puslu. Ama her hali mis gibidir.

Kocaman bir kalbi var İstanbul un.Öyle güzel bir kalbi var ki kırmaya ,terk etmeye kıyamıyorum. Kızdığım zamanlarım da olmuyor değil ,ama insan sevdiğine kızmaz mı zaten. İstanbul alır sevdiğimi ama yine o verir bana sevdiğimi. Onun toprağında kalbinde doğar biriciğim,o yine kaLbine gömer en sevdiklerimi.

Tüm duygularım sende saklı. En sıkı sırdaşım benim. En kadim dostum. Enlerim var sende. Şimdi saat sabaha karşı kaç bilmiyorum. Bir yanın uykuda bir yanın kıpır kıpır ,bir yanın acı dolu ,bir yanın mutsuz. Sen nasıl bir şeysin . Bazen aklım almıyor  sende ki bu kuvveti, bu ihtişamı,bu yorgunluk bilmez deli cesaretini.

Ne kadar kaçasım da gelse senden ,ama biliyorum ben sen de büyüdüm kök bağladım. Artık bitesi yok bu sevdanın. İstanbul sevdası bitmeyen bir gün doğumuna benzer. Ta ki küçük kıyametin kopmadıkça, bu gün doğumunu yaşamaya mahkumum biliyorum. Kimi zaman huzurlu kimi zaman huzursuz.

şair der ki ;Ben sende bütün aşklarımı temize çektim.(Murathan MUNGAN)

İşte tam da seni anlatıyor. Biriciğim ,şehrinin ortasından deniz geçen tek şehrim İstanbulum. ben sen de bütün aşklarımı temize çektim. her gün doğumun da yeni bir sayfa açıyorum sana yeni sırlar verebilmek için.

Günaydın…