…bitaneme…

Korkularım değil mi beni böyle yaralayan . Onlar değil mi mutluluğuma gölge olan.Hırpalanmam değilmidir ki bundan. Eminim hissettiklerimden  ,yaşadıklarımın bana  ait olduğundan.
Telaşım ne peki anlayamadım. Bir türlü isimlendiremedim. İçim titriyor yoksa  sana her baktığımda. Bu kadar teslimken sana içim bir daha titriyor …
Bu sefer korkuyla…  
O an da ne yapsam nafile sanki. Arkamı dönmek acizliğimin işareti, yanında olmak mutluluğum, ayrı  kalmak korkularımken, kendimle kalışlarımsa umutsuzluğum… ne kendime kalmak  çare bana ne de sensizlik… Sıkılıyorum canım her acıdığında,  ruhum daralıyor sanki  …sonra ağır bir sancı geziyor  vücudumu… usulca susuyorum o an. Sanki söylediklerin  bana bir yol oluyor. Öyle kurtuluyorum  düştüğüm kuyudan.  Yine sensin işte kurtuluşlarım. Tek yolum.  Sahipleniyor olmam belkide bu kadar endişeye düşürüyordur  beni.  Başka bir yöne bile baksan içimin sıkıntısı olur. Boşa geçirdiğin için tek bir an için kızıyorum sana  aslında.benimleyken her dakikan benimle olmalı çünkü. Bakışların gülüşlerin hepsi bana ait olmalı. Bensizken anlamsız olmalı hepsi. aynı sen olmadığında kendimi yitirdiğim gibi.yürürken tuttuğun el o kadar sıcaklılığını hissetirmeli ki dönüp dönüp bakmamalıyım ordamısın diye. Bakışlarında öyle bir şey bulmalıyım ki cesaretim olmamalı bir daha kafamı kaldırmaya. Benden o kadar emin olmalısın ki bakışların baştan tırnağına kadar umut dolu olmalı. Başka bir şey geçmemeli aklından. Hayırlısı diyip çıkmamalısın işin içinden. Sımsıkı tutunup; yatığında, kaltığında, konusu her açıldığında beni dilemelisin. Gidişler olsada aramızda. Çıkmamalı aklından dönüşlerim. Hep gelişlerimi  beklemelisin. Ne yapacağını bilmeden umarsızca. Anlamlar yüklemelisin her adımıma. Senin yanındayken yaptığım herşey başka bir anlamda çünkü   Eğer birden bire sesizleşiyorsam hemen düzletmelisin kendini söyleyemesemde sana bil, bil ki umduğumun altındadır verdiğin tepki. Az kalmıiştır söylediğin sözler, yetmemiştir… hemen bir daha açmalısın konuyu kırılmışımdır çünkü. En acı şey değilmidir sevdiğinin üzüldüğünü görmek. Bunu görüp kahrolmalısın.her beklentime çıkan kapı her söylediğim söze bir yol olmalısın. İçim soğumalı her telaşlanıp senle konuştuğumda. Kalmamalı aklımda hiçbir şey sende bunun için çırpınmalısın zaten. Korkmalısın yanlış anlamamdan üzülmelisin her konuştuğun söz yetersiz kaldığında. Baştan sona kadar tekrar tekrar anlatmalısın gördüklerim içimi okşamlı öyle bir sevinç olmalı gözlerimde seni bu kadar yorduğum için dönüp kendime kızmalıyım.senin hakkında düşündüklerimden utanmalıyım o an. Nasıl böyle birşeyi aklıma aldığım için kendimi sorgulamalıyım…

Yoksa ;

BU KADAR FAZLA ANLAM YÜKLEĞİM İÇİN MİDİR DERSİN KORKULARIM??

TUĞÇE ARSLAN