Aglamak…

Nedense ağlamayı duygusallığa bağlarız toplum olarak… “Çok duygulandım” der ağlayan biri en kısa cevap olarak, neden ağladığı sorulduğunda. Genelde de kadinlar ile bagdastirilir yada cocuklara özgüdür bizim kültürümüzde… Erkek adam ağlamaz, o kadar aciz değildir çünkü…

Peki düşündünüz mü, gercekte insanları ağlatan sebepleri? Ne kadar birbirleriyle zıt durumlarin insanda ağlamayla sonuçlandığını: Sevinçte ağlatır, hüzünde, hasrette ağlatır, kavuşmakta, onurlandırılmak ta ağlatır, onurunun kırılması da, başarıda ağlatır, başarısızlıkta…

Evet insan hayatı oldukca karmaşık ve kompleks bir yapıdır, ama belkide insan hayatında bu kadar zıt olguların aynı tepkiye neden olduğu başka bir durum yoktur her harlde… En basitinden  üşüdüğümüzde titreyerek, ısındığımız da ise terleyerek tepki veririz… Ama ağlamak söz konusu ise vucudumuz tüm bu tezatlıklara aynı cevabı verir…

Belkide ağlamak sandığımız gibi, sadece içinde bulunduğu duruma beynimizin verdiği tepki değildir? Belkide daha derin anlamlar içeren bir süreçtir, beynimizin bize ve çevremizdekilere vermeye çalıştığı bir mesajdır, anlatım dilidir…

Neden mi?

Doğumdan sonra, ilk nefesimizi aldigimiz da istisnasiz hepimiz ağlariz. Bu hayatta olduğumuzu anlatan ilk mesajımızdır. Sonrasinda her aciktiğimizda ağlariz,  sonra sirayla altimiz temizlenmesi gerektiginde, rahatsiz olduğumuzda, bişey istediğimizde, istemediğimiz de… Ağlarız ama hep bişeylar anlatiriz karsimizdakine, ağlamakla ilk iletişimimizi kurarız çevremizdekilerle… ilk dilimiz (lisanımız) olur ağlamak…

Nedense sonra konuşmaya başlariz, ağlamaktan ziyade kelimelerle anlatmaya başlariz kendimizi. Sonra yavaş yavaş bırakırız ağlamayi, günlük hayatımızdan uzaklaştırıp unuturuz,  hatta zaaf olarak görmeye bile başlariz… Birde bu yetmezmiş gibi ona yeni anlamlar yükleriz kelimelerden…. Zaaf gibi, duygusallik gibi… Sadece kadınlara ve çocuklara mahsusmuş gibi davranırız sanki onsuz bu günlere gelmişiz gibi… Yani hayata gözlerimizi ilk açtığımızda sahip olduğumuz ilk lisanınımızı kaybederiz kelimelerin arasında…