Gariptir ki, hayatımızın çoğu alanında hiç bir engelimiz olmamasına rağmen kendi kendimize engeller çıkarırız. “Bu neden böyle oldu?” “Böyle olmamalıydı.” “Çok mutsuzum..” “Kahretsin bu nasıl bir hayat..” kelimelerini hayatımızın çoğu alanında kullanmışızdır.
Pekiii… Hiç düşündünüz mü ? Bizler olmadık şeylerden sorun yaratırken, zihinsel ve fiziksel engeli olan insanlar, ayakta kalmak için nasıl savaşıyor. Biz bu boş lafları kullanırken kaç kardeşimiz hayata sımsıkı tutunuyor. Düşünmediniz değil mi?
Çünkü; biz insanlar akıllı birer varlık olmamıza rağmen çok az düşünürüz. Bizler için hayat sadece eylemden ibarettir. Gelin birde engelli kardeşlerimizin gözü ile bakalım duruma.. Daha önceki yazımda belirttiğim üzere EMPATİ kuralım.
Neden gözleri görmeyen biri kendi ile alay eder? Alay eder ki! Acıları hayata olan bakışının üzerine gölge düşürmesin, bu engel onun hayatında baş rolde olmasın diye.. Engeli olmasına rağmen her zaman hayattan tat alan insanlar vardır.
PEKİ, neden yürüme engelli bir insan Basketbol oynar?
Hayattan beklentisi vardır. Savaşır potaya topu atmanın zorluğunu hissetse de pes etmez.
Herşeye rağmen savaşır. Bazen karamsarlığa kapılsa da kazanır.
Zaten hayat budur çaba sarfetmeyen insan hiçbir şeyi kazanamaz.
Sizin anlamanız için bu iki örnek yeterli mi?
Ben yeterli olduğunu düşünüyorum.. Daha saymadığım bir sürü engel var. Ama onlar bu engelleri hayata sımsıkı tutunarak ve bir hedef belirleyerek yok ediyorlar. En azından çaba sarfediyorlar. Acıları bir kenara bırakıp, umutlarının peşinden koşuyorlar.
Sizler neden engelleri aşmak yerine, hiç olmadık şeylerden karşınıza engel çıkarıyorsunuz.
Pozitif ve sakin düşünce ile bütün sorunlarınıza çözüm üretebilecek kapasiteye sahipken neden bu denli ümitsiz bir yaşam sürüyorsunuz.
Böyle yapmamalısınız. Karamsarlık ve pes etmek size kazanç sağlamaz. Ancak bir çok kayba neden olabilir.
UNUTMAYIN; ENGELLİLER ENGELİ AŞARKEN SİZ ENGEL SINIRINI AŞMAMALISINIZ…
NOT: 3 ARALIK ENGELLİLER GÜNÜNÜ UNUTMAMALI VE ENGELLİ KARDEŞLERİMİZE DESTEK OLMALIYIZ.
