ÖZELEŞTİRİ

Moralim bozuk…Kendime kızgınım…Moralim o kadar bozuk ki şu yazıyı bile zorla yazıyorum.Ama başka türlü rahatlayamıyacağım herhalde.

Bundan 5-6 sene önce çok temizmişim.Lise yıllarımda…Yalan pek bilmezdim.Öyle ki o dönemde en çok anne-baba ya yalan söylenir ama ben söylediğimi hiç hatırlamıyorum.Bizimkilere en son 7. sınıfta okula gidiyorum dedim cebimdeki 5 tl parayla internet kafeye gittim.Eve geldiğmde parayı sorduklarında düşürdüm dedim.Tabii anladılar ve o kadar çok ağladım ki….İşte kendime kızdığım nokta burada…Artık ağlayamıyorum…Yalan söylüyorum hiç sıkılmadan.O kadar profesyenel oldum ki söylediğim yalanlardan bir dünya kurdum orda yaşıyorum.Yalan öyle bir şeydir ki söylersin ama sonra söylediğin yalanı unutursun.Muhabbeti açıldığında pot kırarsın ve yakalanırsın.İşte ben yakalanmıyorum.Çünkü unutmuyorum yalanlarımı…Toparlamak için bir yalan , bir yalan daha ve…Büyüyüp gidiyor işte.Başım ağrıyor artık.Ortaokul yıllarıma dönmek istiyorum.Yalan söyleyemeyen çocukluğuma.Artık bıktım çevremdekilere dünyanın en iyi insanı rolü yapmaktan.SİZ BIKMADINIZ MI?Benim kalbim şöyle temiz , böyle iyi insanım , en nefret ettiğim şey yalan söylemek…YALAN… Bir kanatlarım eksik…

İlk önce kendime sonra bu yazıyı okuyanlara soruyorum:

1) Hiç bir beklentiye girmeden , şöyle iyi desinler diye bile aklımızın ucundan geçirmediğimiz bir iyilik yaptık hiç tanımadığımız birine?

2) Çok sinirlendiğiniz halde ve karşınızdaki kişiyi hiç sevmediğiniz halde hiç sırf karşımdaki üzülmesin diye sustunuz mu?(Sevdiğinizse zaten susarsın.Marifet sevmediğin birine karşı susmak.)

BEN BUNLARDAN UZAKLAŞIYORUM İŞTE YARDIM EDİN!!!